اعتیاد به شیشه
یکی از مواد اعتیادآوری که این روزها دربارهاش صحبت میشود، شیشه است. شیشه یک ماده محرک و از خانواده
آمفتامینهاست که متاسفانه مصرف آن بین برخی جوانان مشاهده میشود.
ناآگاهی از پدیده اعتیاد و ماهیت دقیق این بیماری باعث باورهای اشتباه می شود. این باور که مصرف تفریحی مواد اعتیادآور
نیست، یکی از آنهاست. بسیاری از افرادی که دچار اعتیاد شده اند، با همین فکر شروع کرده اند که مصرف گاه و بیگاه و تفریحی
مواد، اعتیادآور نیست.
همه افراد در اولین مصرف گمان می کنند که این آخرین مصرف آنها خواهد بود، اما پژوهش های مختلف در عوارض مصرف شیشه
نشان داده مصرف شیشه باعث تحریک قسمت لذت در مغز می شود و چنان اثری از خود به جا می گذارد که فرد را به ادامه
مصرف وادار می کند. بنابراین مصرف کنندگان تفننی مواد فقط یک قدم تا اعتیاد فاصله دارند.
بعضی از مردم اعتقاد دارند که در دوره جوانی فرد مجاز است رفتارهای مختلفی را تجربه کند، از جمله مصرف مواد را. این عده
ممکن است به مصرف تفریحی و گاه و بیگاه مواد بپردازند اما حقیقت این است که این افراد دید بسیار ساده انگارانه ای نسبت به
مواد دارند و این نگاه مانع توجه به حقایق خطرناک مربوط به مصرف مواد می شود.
عوارض مصرف شیشه
رانندگی بی دقت و پرسرعت پس از مصرف شیشه یکی از رفتارهای خطرناک است که احتمال تصادفات سنگین را افزایش می
دهد. از دیگر عوارض مصرف شیشه، رفتارهای جنسی پرخطر است که احتمال ابتلا به ایدز را افزایش می دهد. پس می توان گفت
هر چیزی ارزش یک بار تجربه کردن را ندارد.
بر اثر تصور غلطی که در مورد عوارض شیشه وجود دارد خیلی افراد بر این باورند که شیشه یک ماده صرفا شادی آور است، بدون
آن که اعتیاد ایجاد کند.برخی جوانان برای به دست آوردن شادی و هیجان در مهمانی ها و جمع های دوستانه و کسب هیجان به
مصرف شیشه اقدام می کنند با این تصور که مصرف تفننی عیبی ندارد و مصرف شیشه عوارضی ایجاد نمی کند؛ اما این خیالی
است کاملا باطل.مصرف شیشه ممکن است باعث شادی و هیجان کاذب شود، اما این شادی زودگذر است و ادامه مصرف شیشه،
توهم، بی خوابی یا اختلال شدید در خواب و بی اشتهایی شدید برای ساعت ها و حتی روزها ایجاد می کند.
حالا سوال این است که آیا غیر از مصرف شیشه تفریح سالمی وجود ندارد؟ و شادی بسیار اندک و گذرایی که پس از مصرف
شیشه به فرد دست می دهد ارزش توهم و عوارض بعدی را دارد؟
توجه به این نکته ضروری است که هیچ کس به طور ناگهانی معتاد نمی شود، بلکه ابتدا در مهمانی ها و جمع های دوستانه به
اصرار دیگران و با مصرف گهگاه از سر کنجکاوی یا برای تفریح یا لذت جنسی بیشتر یا برای خلاصی از اصرارهای همسالان یا برای
آن که خود را نزد همسالان جنس مخالف، بزرگ و باتجربه نشان دهند، شروع می شود و کم کم به طور خزنده و بی آن که فرد
خبردار شود، فاصله مصرف هایش کمتر می شود و از مصرف کننده تفریحی به مصرف کننده دائم یعنی معتاد تبدیل می شود.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
آشنایی با ماده مخدر هروئین و عوارض مصرف آن
هروئین (Heroin) نوعی ماده مخدر اعتیاد آور است که معمولا به شکل پودر سفید یا قهوه ای رنگ یافت می شود و از طریق تزریق
وارد بدن می شود.
هروئین چیست؟
هروئین (Heroin) با نام علمی دیامورفین یا دی استیل مرفین یکی از انواع افیون هایی است که از گیاه خشخاش به دست می
آید. با کشیدن تیغ بر روی کاسبرگ گیاه خشخاش شیره سفیدی از آن خارج می شود که پس از خشک شدن تغییر رنگ داده و به
آن تریاک گفته می شود. تریاک دارای مرفین و کدئین است که هر دو خاصیت تسکین درد دارند و ماده اولیه برای تولید هروئین به
شمار می آید. هروئین از مرفین به دست می آید و نوع خالص آن به صورت یک پودر سفید رنگ می باشد، با این حال هروئینی که
امروزه در ایران برای مصارف معتادان به فروش می رسد به رنگ سفید مایل به خاکستری، زرد، و یا حتی قهوه ای یافت می شود.
هروئین را معمولاً در بسته های پلاستیکی کوچک و مخروطی شکل بسته بندی می کنند و سر آن را با آتش میبندند. در این حالت
آب در آن نفوذ نکرده و در مواقع خطر می توانند آنرا بلعیده و پس از دفع از آن استفاده کنند.

هروئینی که برای مصارف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد اغلب به صورت قرص مصرف شده و یا به صورت محلول تزریق می
شود. تعدادی از افیون های صنعتی از خانواده مرفین (اپیویید ها) که برای مصارف پزشکی و دارویی تولید می شوند، خواصی
مشابه هرویین دارند. از جمله این مواد می توان به دی هیدرو کدوین (DF ١١٨s)، پتیدین (که اغلب برای کاهش درد زایمان استفاده
می شود)، دیکونال، پالفیوم، ترامادول، و متادون (که اغلب در برنامه های درمانی به عنوان جایگزینی برای اعتیاد به هروئین تجویز
می شود) اشاره نمود.
بزرگترین کشورهای تولید کننده هروئین کدامند؟
مهمترین منبع تولید هروئین خیابانی، کشورهای هلال طلایی آسیا شامل افغانستان، ایران، و پاکستان هستند.
هروئین چگونه مصرف میشود؟
هروئین را علاوه بر کشیدن (دود کردن)، از طریق کشیدن از بینی (اسنیف)، و یا تزریق می توان استفاده نمود. با این که هروئین و
سایر مشتقات تریاک (اپیوئیدها) برای مصارف پزشکی و اغلب به صورت قرص و یا محلول تزریقی تولید می شوند، با این حال
خصوصا توسط معتادانی که به هروئین دسترسی ندارند، می تواند برای مصارف غیر پزشکی نیز استفاده شوند. یکی از این
مشتقات متادون نام دارد که اغلب به صورت شربت ساخته شده و نوشیده می شود. در برخی از کشور ها از متادون به عنوان
دارویی برای درمان اعتیاد و یا سم زدایی استفاده می شود. اگرچه استفاده از متادون باعث کاهش یافتن برخی از نشانه های
فیزیکی خماری ناشی از اعتیاد به هروئین می شود، اما نه عوارض روانی بیماری اعتیاد را کاهش می دهد، و نه ریشه اصلی
مشکل را از بین می برد و در بین معتادان به هروئین، متادون به عنوان ماده ای معروف است که سم زدایی آن به نسبت هروئین
مشکل تر می باشد. در کشورهای غربی از جنبه قانونی مرفین، تریاک، متادون، پتیدین، و دیکونال مواد کلاس A، کدئین، دی
هیدروکدئین (DF١١٨) کلاس B، و تمگزیک و دیستالجزک در زمره مواد کلاس C هستند.
عوارض و تاثیرات مصرف هروئین
-
هروئین و سایر افیون ها دارای خاصیت آرام بخشی بوده و سیستم عصبی بدن را مختل می کنند. مصرف این افیون ها
-
سرعت عملکرد بدن را کاهش داده و دردهای جسمی و روحی را به طور موقت از بین می برد. تاثیرات هروئین در بدن
-
بلافاصله پس از مصرف آغاز شده و بسته به نحوه و میزان مصرف آن تا چند ساعت به طول می انجامد. برخی از این اثرات
-
عبارتند از: احساس گرمی در بدن، احساس سرخوشی و آرامش، و از بین رفتن اضطراب و سایر احساسات ناخوشایند.
-
مصرف هروئین برای اولین بار احتمالا باعث ایجاد احساس تهوع و یا استفراغ می شود. ولی به تدریج و با مصرف بیشتر، این
-
عوارض از بین می روند. مصرف میزان زیاد هروئین باعث بروز بی حسی شدید، رفتن به حالت کما، و یا حتی مرگ ناشی از
-
اختلال در تنفس می شود.
-
مصرف طولانی مدت هروئین باعث به وجود آمدن حالت تلورانس شده و فرد برای رسیدن به همان لذت و سرخوشی سابق
-
باید میزان بیشتری مواد مصرف کند. بعلاوه، همزمان با مصرف مداوم مواد، بیماری اعتیاد نیز توسعه می یابد. خماری فیزیکی
-
ناشی از اعتیاد به هروئین علائمی مانند سرماخوردگی بعلاوه درد، لرزش، تعریق، و اسپاسم عضلانی ایجاد می کند. بسته
-
به وضعیت جسمانی فرد، این علائم معمولا از یک هفته تا ده روز پس از قطع مصرف مواد ادامه پیدا می کنند و پس از آن به
-
تدریج از بین می روند. اما این امکان وجود دارد که احساس ناخوشی و یا احساس ضعف در بدن برای مدت طولانی تری
-
باقی بماند. اگرچه بسیاری از معتادان به هروئین می توانند اعتیاد خود را ترک کنند، ولی پاک ماندن روزانه و پرهیز کامل از
-
هروئین می تواند بسیار مشکل باشد. به همین دلیل کارکرد برنامه های۱۲قدمی و استفاده از حمایت انجمن معتادان گمنام
-
یکی از موثرترین روش هایی است که می تواند به بهبودی این دسته از معتادان کمک کند.
-
مصرف بیش از حد هروئین می تواند عواقب مرگباری به همراه داشته باشد؛ به خصوص زمانی که معتادان پس از یک دوره
-
پاکی، مجددا اقدام به مصرف مواد به همان میزان اولیه کرده و یا هروئین را با سایر مواد مانند الکل، آرام بخش ها، و یا سایر
-
مواد مخدر ترکیب و پس از آن مصرف کنند. بسیاری از معتادان به هروئین، در شرایطی که دسترسی به هرویین نداشته
-
باشند اقدام به مصرف سایر افیون ها و یا قرص های آرام بخش می کنند.
-
کیفیت و خلوص هروئینی که معتادان تهیه می کنند بسیار متفاوت است چراکه گاهی برای کسب سود بیشتر، مواد مختلف
-
دیگری به آن اضافه می شود. مصرف تزریقی هروئین میزان ریسک مصرف را افزایش داده و آنها را در خطر ابتلا به بیماری
-
هایی مانند هپاتیت و یا ایدز که بر اثر استفاده از سرنگ های آلوده مشترک ایجاد می شود، قرار می دهد. عوارض فیزیکی
-
ناشی از مصرف بلند مدت هروئین به ندرت خطرناک می شود. برخی از این عوارض عبارتند از: یبوست مزمن، بروز اختلال و
-
بی نظمی در عادت های ماهانه زنان، ذات الریه، و کاهش مقاومت در برابر عفونت ها و بیماری های مختلف. در صورتی که
-
این عوارض با رفتارهایی مانند بی نظمی در غذا خوردن، بی توجهی نسبت به وضعیت شخصی، و یا بی سرپناهی همراه
-
شود، می تواند تاثیرات بدتری نیز داشته باشد. تزریق مکرر می تواند باعث بروز صدماتی مانند آسیب دیدگی رگ ها، بی
-
نظمی در ضربان قلب، و یا اختلالات تنفسی شود. همچنین استفاده از افیون ها در دوران بارداری، می تواند باعث اختلال در
-
رشد جنین، و بروز علائم خماری در نوزاد بلافاصله پس از تولد شود.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
مصرف تریاک و عوارض آن
منشاء تریاک، گیاه خشخاش است که بخاطر اثرهاى پزشکى و ویژه آن، در گذشته کشت مى شده است. اما امروزه در بسیارى نقاط دنیا از جمله کشور ما کشت آن ممنوع است.
تریاک از ماده شیرى رنگى که از خراش دادن پوسته نارس گرز خشخاش به دست مى آید، تهیه مى شود و رنگ آن از خاکسترى
تیره تا قهوه اى متغیر بوده و حالتى قیر مانند دارد. مصرف تریاک صدها سال در برخى کشورهاى خاور میانه و خاور دور مانند هند،
چین، ایران، تایلند، فیلیپین و هنگ کنگ رواج داشته است.
آثار کوتاه مدت مصرف احساس سرخوشى خواب آلودگى، رخوت و خمودى و احساس شل شدن عضلات کاهش یا افزایش
فعالیت جسمانى اشکال در تمرکزاحساس تهوع، استفراغ، یبوست، فقدان اشتها و انقباض مردمک آثار دراز مدت مصرف بى ثباتى
خلقى، رویاهاى نامطلوب در خواب، یبوست، کاهش انگیزه جنسى، تحمل و وابستگى مرفین: مرفین یکی از ترکیبات تریاک است.
مرفین معمولاً به صورت پودری نرم به رنگ سفید یا کِرِم، بدون بو و تلخ مزه است. گاهی نیز ممکن است به رنگ قرمز آجری دیده
شود.
شکلی از این ماده که مورد سوء استفاده قرار می گیرد، آمپول است. در پزشکی آمپول های مرفین برای تسکین دردهای شدید در
داخل عضله یا ورید تزریق می گردد.
کدئین: یکی دیگر از ترکیبات تریاک و به شکل ماده سفید رنگی است که معمولاً به صورت قرص های خالص تولید می شود.کدئین
در ترکیب بعضی از داروهای ضد درد (مثل استامینوفن کدئین و آسپیرین کدئین) و بعضی از شربت های ضد سرفه (مانند
اکسپکتورانت کدئین) نیز وجود دارد.مصرف بیش از اندازه، بی دلیل و مکرر داروهای فوق می تواند نشانه اعتیاد به مصرف کدئین
باشد.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ماده مخدر حشیش و عوارض مصرف آن
ترکیب سبز، قهوهای یا خاکستری مشتق از برگ، دانه، ریشه و گل ِ گیاه شاهدانه است که به نام های حشیش، ماری جوانا، علف
(GRASS) ، علف هرز(WEED)، مریجین (MARY JANE)، جام (و POT، بنگ، گانجا، شاهدانه و… )هم معروف است. این ماده رایج
ترین ماده غیرقانونی مورد مصرف در جهان است.
وابستگی به حشیش، روانی و غیر جسمی است. نشانه های ناشی از ترک در معتادین محدود به افزایش تحریک پذیری، بی
قراری، بی خوابی، بی اشتهایی و تهوع خفیف است و همه این نشانه ها هنگامی بروز می کنند که شخص به طور ناگهانی
مصرف مقادیر زیاد حشیش را قطع کند.
از هزاران سال پیش میدانستند که حشیش اثرات نشئه آور دارد. هردوت مورخ یونانی (قرن پنجم قبل از میلاد) قبیله چادرنشینی
را توصیف کرده است که دانه هایشاهدانه را روی منقل سرخ کرده و با سردادن هلهله شادی از چادر خارج میشدند. حشیش نام
مختصر بوته شاهدانه است. تمام اجزاء این گیاه خاصیت روانگردان دارد
که از بین آنها -? ۹ – تترا هیدروکانابینول (THC -9 ? -) فراوان تر از همه است. قوی ترین انواع حشیش از سرشاخه های گلدار گیاه
یا از ترشح رزینی قهوهای مایل به سیاه خشک شده برگهای آن که HASH یا HASHISH نامیده می شود به دست می آید. برگ
های خشک گیاه شاهدانه را داخل سیگار ریخته و آن را دود می کنند. در
قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم اثرات ضد درد، ضد تشنج و خواب آور حشیش شناسایی شده بود. در دهه چهارم قرن بیستم این
ماده جزو سیستم دارویی آمریکا به حساب میآمد. بیش از ۴۰۰ ماده شیمیایی در گیاه حشیش وجود دارد که ۶۰ درصد آنها از
لحاظ شیمیایی با ?THC9- در ارتباط است.
حشیش چگونه مصرف می شود؟
حشیش به صورت سیگار تدخین می شود که به آن سیگاری، JOINT و ناخن (NAIL) هم می گویند. با تدخین حشیش اثرات نشئه آور آن ظرف چند دقیقه ظاهر شده و
حدود ۳۰ دقیقه بعد به اوج می رسد و ۲ تا ۴ ساعت دوام می یابد. برخی اثرات حرکتی و شناختی ۵ تا ۱۲ ساعت طول می کشد.
عوارض حاصل از مصرف چیست؟
میزان اثرات این ماده بر افراد به عوامل زیر بستگی دارد:
۱ – تجربیات قبلی فرد در مصرف این ماده
۲ – میزان ماده THC در سیگار
۳ – انتظارات فرد از نحوه ایجاد عوارض
۴ – محل مصرف آن
۵ – همراهی مصرف حشیش با مصرف سایر مواد مثل الکل و …
بعضی افراد ذکر میکنند که پس از تدخین حشیش (ماری جوانا) هیچ احساسی ندارند و بعضی احساس سبکی و سرخوشی
میکنند. بعضی افراد دچار افزایش اشتهای شدید و تشنگی شدید می شوند. در صورت مصرف میزان زیاد ماری جوانا، فرد مصرف
کننده دچار اضطراب و افکار پارانوئید می شود.
شایع ترین اثرات پس از مصرف حشیش عبارت اند از:
۱ – اتساع عروق خونی ملتحمه چشم (قرمزی چشم)
۲ – افزایش ضربان قلب (تاکی کاردی خفیف)
۳ – افت فشارخون وضعیتی در دوزهای بالای مصرف
۴ – افزایش اشتها که اشتهای گاوی نامیده می شود.
۵ – خشکی دهان
۶ – حملات حاد اضطراب
عوارض کوتاه مدت مصرف:
۱ – اختلالات حافظه و یادگیری
۲ – اختلال در حواس بینایی، شنوایی و لامسه
مسمومیت با حشیش، اغلب حساسیت فرد مصرف کننده را نسبت به محرک های بیرونی بالا می برد و جزئیات تازهای را آشکار
میکند. فرد رنگ ها را غنی تر و عمیق تر از گذشته حس می کند.
۳ – اختلال درک زمان و مکان
۴ – اختلال در قدرت تجزیه و تحلیل مغز
۵ – اختلال تعادل و مهارت های حرکتی : به علت اختلال در مهارت های حرکتی، افراد مصرف کننده تا ۱۲ ساعت پس از مصرف نباید رانندگی کنند.
اختلال خواب و فعالیت جنسی که از چند روز تا چند هفته پس از مصرف از بین می رود.
عوارض بلند مدت مصرف:
۱ – آتروفی (تحلیل) بافت مغزی
۲ – استعداد تشنج
۳ – آسیب ژنتیکی که فرزندان فرد را مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی می کنند.
۴ – اختلال فعالیت ایمنی بدن
۵ – تغییر غلظت هورمون های جنسی مردانه و زنانه ( بی نظمی قاعدگی )
۶ – اختلالات اضطرابی- توهم- هذیان و دیوانگی
[در افراد با زمینه قبلی احتمال رخداد آنها بیشتر است].
۷ – استعداد ابتلا به سرطان ریه که به علت وجود هیدروکربن های سرطانزا در دود سیگار می باشد.
۸ – فقدان انگیزه در فرد برای استمرار کارهای روزمره به طوری که فرد مصرف کننده فاقد نیرو، بی حال و ظاهراً تنبل است.
در افرادی که حشیش مصرف می کنند، استعداد اعتیاد به سایر مواد روان گردان بیشتر است.
نشانههای ناشی از ترک:
وابستگی به حشیش، روانی و غیر جسمی است. نشانه های ناشی از ترک در معتادین محدود به افزایش تحریک پذیری، بی
قراری، بی خوابی، بی اشتهایی و تهوع خفیف است و همه این نشانه ها هنگامی بروز می کنند که شخص به طور ناگهانی
مصرف مقادیر زیاد حشیش را قطع کند.
درمان اعتیاد :
شامل پرهیز از مصرف ، و حمایت روانی فرد می باشد. از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی نیز استفاده می شود.
کاربرد درمانی حشیش:
حشیش مانند سایر مواد دخانی، کاربردهای درمانی نیز دارد و در درمان بیاشتهایی افراد مبتلا به ایدز، تهوع شدید ناشی از
درمان با داروهای شیمی درمانی، و درمان میگرن استفاده می شود.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
عوارض وحشتناک قرص ترامادول